ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ & ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

    Ραγδαίες εξελίξεις αναμένεται να επιφέρει και στον κόσμο του αθλητισμού η Τεχνητή Νοημοσύνη, συμβάλλοντας καταλυτικά σε τομείς όπως η προπόνηση, η ανάλυση τεχνικών, η ανάπτυξη στρατηγικών, προσφέροντας καινοτόμες δυνατότητες σε αθλητές και προπονητές.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΟΜΠΙ ΜΑΣ

Πολύ συχνά ακούω ερωτήσεις του τύπου: γιατί ασχολείσαι με αυτό το χόμπι, τι σημαίνει για σένα. Υπάρχουν άπειρες σχεδόν απαντήσεις και ο κάθε ενασκούμεν@ μπορεί να έχει μια ξεχωριστή γνώμη ή και όχι.

Η ενασχόληση με τα χόμπι μας, προσφέρει μια μοναδική διέξοδο έκφρασης για το παιδί μέσα μας, το εσωτερικό μας παιδί, απολαμβάνοντας κάτι που του αρέσει, ένα παιχνίδι που το μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο δημιουργίας, εξερεύνησης, ξενοιασιάς και χαράς, έναν ασφαλή χώρο δημιουργικής, προσωπικής έκφρασης που πολλές φορές στερήθηκε ως ανήλικος γιατί συνήθιζε να ικανοποιεί τις ανάγκες των άλλων καταπιέζοντας τις δικές του.

EΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ (mental skills coach)

 

Ένας νέος όρος στο χώρο του αθλητισμού, μια νέα ειδικότητα ψυχολόγου είναι ο εκπαιδευτής πνευματικών δεξιοτήτων ή προπονητής πνευματικών ικανοτήτων (mental skills/performance coach). Εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια και προσλαμβάνεται από πολλές επαγγελματικές ομάδες και αθλητές. Ήρθε να αντικαταστήσει τον αθλητικό ψυχολόγο και δουλεύει συνεργαζόμενος με αθλητικές ομάδες αλλά και για εξατομικευμένες συναντήσεις από αθλητές ή προπονητές.

OI «ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ» ΜΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ

Πριν είκοσι περίπου χρόνια, σε ένα άρθρο μου για την αληθινή ζωή της γκέισας και πώς οι Ιάπωνες προστάτεψαν τον ιερό, γι΄ αυτούς, θεσμό  από τους «αμερικάντσι» (αμερικάνους) μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, εκθείαζα τη βαθιά προσήλωση και πίστη τους στα έθιμα και την πατρίδα τους. Στο σημερινό άρθρο, επιθυμώ να κατονομάσω μια ντροπιαστική σελίδα της ιστορίας τους που έλαβε χώρα περίπου εκείνη την εποχή.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ;

    Παρότι οι έρευνες δείχνουν ότι τα μικρά παιδιά δεν έχουν διαφορετικές προτιμήσεις στα  παιχνίδια ανάλογα με το φύλο τους και ενδιαφέρονται εξίσου για τα μωρά μέχρι τα τρία έτη τους, γιατί άραγε αργότερα τα αγόρια προτιμούν τις πολεμικές τέχνες και τη μπάλα και τα κορίτσια το μπαλέτο και τις κούκλες; Τούτη η επιλογή είναι αποκλειστικά δική τους; Πόσες φορές οι ίδιοι οι γονείς αναρωτιούνται  για τη δραστηριότητα που ταιριάζει καλύτερα στο γιο ή στην κόρη τους; Πόσες φορές έχουν-με βεβαιότητα-θεωρήσει ότι πρέπει ο γιος τους να ξεκινήσει πολεμικές τέχνες ή ποδόσφαιρο για να γίνει πιο αντράκι και, περίπου ανάλογα, το κοριτσάκι τους να κάνει μπαλέτο, να μάθει πιάνο και γαλλικά για να γίνει μια κοπελίτσα καλής ανατροφής; Δεν ξέρω αν μόνο η γενιά των γονιών  μου ήταν καθηλωμένη σε τέτοιες πεποιθήσεις, στη δική μου οικογένεια αυτή η νοοτροπία ήταν παγιωμένη, αλλά φοβάμαι πως απ’ ότι δείχνουν οι αναλύσεις αλλά και το έμφυλο μάρκετινγκ, δυστυχώς, εξακολουθούν να διαιωνίζονται. Όμως, αυτές οι υποδείξεις των μεγάλων, τι βαθύτερο κρύβουν;  Την επιθυμία  να κάνουν  τα παιδιά τους αυτό που επιτάσσει η κοινωνία, αυτό που θεωρείται ‘καθώς πρέπει’, αυτό που είναι βολικό για τους ίδιους; Ποιοι φόβοι κρύβονται πίσω απ’ όλες αυτές τις επιθυμίες;